Chronische pijn heeft lichamelijke gevolgen, maar het heeft ook invloed op hoe
u zich voelt, functioneert en hoe de contacten met anderen verlopen.
Dit worden ook wel de psychosociale gevolgen van chronisch
pijn genoemd:
· psycho heeft betrekking op wat u denkt en voelt
· sociaal op de omgang met de omgeving
Acceptatie
Het hebben van en leven met chronische pijn is niet gemakkelijk. Het is in principe
niet te genezen door de medische wetenschap en kan zich op wisselende momenten
laten gelden.
Als men niets over de pijn verteld zal een ander geen rekening met u houden,
u ziet er aan de buitenkant, dus voor anderen, goed uit. Het betekent dat er
veel in uw leven verandert.
U moet een grote verandering in uw levensstijl accepteren, daardoor bent u uit
balans en moet u een nieuw evenwicht zien te vinden.
Gelukkig kunt u er zelf veel aan doen om de pijn "draaglijk" te maken.
Wanneer de "diagnose" chronisch pijn wordt gesteld dan zal dit in
eerste instantie gedeeltelijk tot u doordringen.
De emoties kunnen in deze fase erg heftig zijn, van intens verdriet tot paniek.
Na verloop van tijd dringt de waarheid langzaam tot u door en kan het zijn dat
u zich wat terugtrekt.
U wilt dan bijna niemand zien of er over praten. Later kan dit zijn dat u er
juist heel erg mee bezig bent, er alles over wilt weten, erover wilt praten.
ook kan het zijn dat u met vlagen boos bent: op de arts die u pijn niet kan
genezen of de partner, die geen pijn heeft.
Het valt vaak niet mee om op eigen houtje een goede manier te vinden om met
chronisch pijn om te gaan.
Contact met lotgenoten kan dan heel belangrijk voor u zijn om te voorkomen
dat de pijn uw leven gaat beheersen.
Pijn is voor een groot deel ook angst.
U gaat er ongemerkt steeds meer op letten. Op een gegeven
moment kan het beter zijn om de pijn toe te laten dat de pijn bij u hoort dan
u ertegen te blijven verzetten.
U kunt dan weer het heft in eigen handen nemen. U kunt
gaan kijken naar wat uw beperkingen zijn die bij de pijn horen en daar creatief
en doelgericht mee aan de slag gaan.
Als chronische pijn niet het gevolg is van een kwaadaardige aandoening zoals
kanker, dan wordt het Chronisch Benigne Pijn Syndroom genoemd (CBPS). Benigne
is goedaardig. Deze diagnose kan voor u een opluchting betekenen omdat het een
erkenning is van een medisch bekend syndroom. Het betekent een einde van een
onzekere periode van onbegrip, doktersbezoek en onderzoek.
Eindelijk is vastgesteld wat er aan de hand is.
Het is niet altijd eenvoudig om te beslissen wie u iets vertelt over chronisch
pijn. In eerste instantie vertelt u aan zij die u het meest vertrouwt en die
meestal direct met u te maken hebben.
Als u weinig last heeft van uw chronische pijn is het
niet noodzakelijk om dit aan andere zoals uw werkgever te vertellen.
U beslist zelf wanneer u dit vertelt. U kunt ook wachten met vertellen als het
voor anderen duidelijk wordt dat er iets aan de hand is, bijvoorbeeld als u
niet meer mee kunt met een uitstapje.
Probeer er rekening mee te houden dat sommige mensen niet goed weten hoe zij
om moeten gaan met het bericht dat u chronisch pijn heeft.
Ze hebben soms tijd nodig om dit nieuws te verwerken
en om te begrijpen wat voor gevolgen de aandoening heeft.
Daardoor kunnen ze misschien niet de steun geven die u verwacht. De kans bestaat
dat de mensen zich juist gaan terugtrekken.
Onbegrip kan hier de oorzaak van zijn.
Als hen duidelijk gemaakt kan worden wat chronisch pijn
voor u inhoud en wat de gevolgen hiervan zijn , zal dit het begrip vergemakkelijken.