NEUROMODULATIE/ NEUROSTIMULATIE
Wat is neuromodulatie?
Neuromodulatie is een vorm van therapie waarbij neurofysiologische signalen
geïnitieerd of beïnvloed worden met als doel de functie en werking
van het zenuwstelsel te veranderen en therapeutische effecten te bereiken.
Deze techniek bestaat primair uit 1] elektrische stimulatie van specifieke regio's
in het zenuwstelsel, en
2] het lokaal toedienen van stoffen in het centrale zenuwstelsel of in de liquor
ter hoogte van het ruggenmerg of de ventrikels.
Waarom neuromodulatie?
Een grote groep patiënten ondervindt klachten a.g.v. één
of meerdere neurologische aandoeningen. Centraal bij de behandeling van deze
patiënten staat gewoonlijk een optimale "op maat" therapie om
een succesvolle herintrede in de maatschappij mogelijk te maken. Omdat bij een
groot aantal neurologische aandoeningen genezing niet mogelijk is, wordt er
bij de behandeling van deze patiënten dikwijls gezocht naar alternatieven
in functie, dat wil zeggen ondersteunende middelen (zoals een rolstoel), en
naar bestrijding of onderdrukking van symptomen met behulp van orale medicatie
of destructieve chirurgie. Hoewel veel patiënten baat hebben bij deze therapieën
blijft er desondanks een grote groep patiënten over die om verschillende
redenen onbehandelbaar zijn of bij wie onherstelbaar functieverlies is opgetreden.
Bij de behandeling van deze patiënten kan neuromodulatie uitkomst bieden.
Bij de behandeling van neurologische aandoeningen met
neuromodulatie kan gebruik worden gemaakt van een aantal methoden om in de neurofysiologie
in te grijpen. De uiteindelijk geselecteerde methode wordt gekozen op basis
van het soort en de oorzaak van de aandoening. Primair kan bij de neuromodulatietechniek
gekozen worden uit de volgende methoden:
•Elektrische stimulatie voor activering van de
motoriek. Met name wordt hierbij gedacht aan het activeren van verlamde spieren
teneinde lichaamsfuncties te herstellen of te ondersteunen.
•Elektrische stimulatie voor beïnvloeding van het centrale zenuwstelsel.
Hierbij wordt bedoeld het beïnvloeden van centraal gelegen neurale netwerken
(ruggenmerg en hersenen). Voorbeelden hiervan zijn stimulatie van zenuwbanen
bij aandoeningen op centraal niveau, zoals overmatige reflexen (spasmen en
clonus), pijn, epilepsie en Parkinson.
•Lokale toediening van stoffen voor beïnvloeding van het centrale
zenuwstelsel. Hierbij kan worden gedacht aan neurologische aandoeningen als
gevolg van een ontregeling van de aanmaak van stoffen die nodig zijn voor
de signaaloverdracht tussen neuronen en leiden tot ongecontroleerde bewegingen,
zoals spasticiteit en tremoren. Door deze stoffen lokaal toe te dienen in
de liquor ter hoogte van het ruggenmerg of de ventrikels kan veelal een goed
effect bereikt worden bij lage doses en zonder de vele bijwerkingen.