Bewegen een noodzaak.

Door Prof. Plaghkie.
Naar aanleiding van de "Dag van de Patiënt" op de Heizel te Brussel.

Hier volgt een verslag van de aldaar gehouden voordracht die voor ons allen bedoeld was, ook voor diegenen die niet aanwezig konden zijn omdat voor hen bv. zo'n dag soms ‘teveel' kan zijn.

Waarom is bewegen noodzakelijk en wat zijn de gevolgen van het niet bewegen op onze gezondheid, op onze algemene en fysische conditie? Hoe kunnen we die conditie op peil brengen, ook als we pijn hebben en wat kunnen we eraan doen?

De gevolgen van niet bewegen zijn heel complex.
• Niet bewegen geeft een hoger sterftecijfer.
• Niet bewegen brengt een hoger risico op allerlei ziekten.
• Niet bewegen geeft een grotere kans op depressie.
• Vooral: minder bewegen heeft als gevolg een verminderde kwaliteit van het leven, minder psychologisch welzijn, minder fysisch functioneren in het alle daagse leven.

Waarom bewegen we minder?

• Door onze moderne levensstijl, zoals het veelvuldig gebruik van de auto, gaan we minder te voet.
• De chronische pijn is de grootste rem.

Als we pijn hebben gaan we maar rusten, dus minder bewegen. Dit heeft als ernstig gevolg: verzwakking en verminderde fysische conditie, als we terug gaan bewegen voelen we meer pijn en gaan we maar terug rusten, verdere verzwaking.
Zo geraken we in een vicieuze cirkel.

Er is een goot verband tussen de dagelijkse inspanning en de conditie. Een vermindering van de activiteit gaat namelijk een groot effect hebben op het verlies aan conditie en ook in het bijzonder van onze hartconditie.

Is het mogelijk wanneer men een chronisch pijnprobleem heeft, zijn conditie te verbeteren?

Ja, het is mogelijk mits bepaalde regels te respecteren.
Hoe moeten we ons daarop voorbereiden?
Raadpleeg uw arts om een plan op te stellen, aangepast aan uw problemen.
Wat moeten we doen?
Prof. Plaghkie benadrukt dat UZELF het probleem in handen moet nemen...... GIJ moet het verwezenlijken....
Een voorbeeld:
• min. 30 min. per dag gematigde activiteiten hebben: bv. een fikse wandeling(niet slenteren)
• het moet een ‘regelmatige' activiteit zijn d.w.z. Het liefst alle dagen van de week.
• op een geleidelijke manier de intensiteit en de duur opbouwen.
• stel een doel voorop, maar let er vooral op dat het voor jou wel haalbaar is. Wees redelijk in je doelstelling. Weet je nog: doe je pijn geen pijn.

Deze voorstellen zijn er om onze hartpomp te versterken, maar dan mogen we niet vergeten dat dit ook gepaard gaat met krachttraining d.w.z.. we moeten niet alleen onze hartpomp verbeteren, onze luchtwegen meer openzetten maar ook onze spieren versterken.
Krachttraining is nodig om het spierstelsel te verbeteren, de onafhankelijkheid en de uitvoering van de dagelijkse activiteiten te garanderen, maar vooral het risico op vallen te verkleinen.
Soms is het wel aan te raden om hulp in te roepen van een revalidatiecentrum met een ploeg zorgverstrekkers die er verstand van hebben om een voor jou aangepast programma op te stellen.

Willen we dat de conditie, de persoon zijn activiteiten gaat verhogen en dat dit een succes wordt moeten we het volgende onthouden.
1. De patiënt moet een rationele verklaring hebben voor zijn pijnprobleem.
2. De patiënt moet zijn handicap aanvaarden/accepteren. Dit wil niet zeggen dat hij de armen moet laten hangen, integendeel: er moet een degelijke motivatie zijn.
3. Ge moet er ‘zelf' uitwillen.
4. De patiënt moet zichzelf betrokken voelen bij het hele proces.
5. We zoeken geen oplossing voor morgen, maar we moeten iets opbouwen op lange termijn.
Als er gewerkt wordt met een revalidatiecentrum is een goede samenwerking tussen alle betrokkenen heel belangrijk: patiënt-dokter-kinesist-verpleger-psycholoog.

Wat doen we met die pijn?

Om chronische pijn te benaderen zijn er een paar heel duidelijke regels. Die regels komen van een psycholoog uit Enschede, Dr. Fr. Winter, die baanbrekend werk heeft gedaan over chronische pijnpatiënten.
We moeten bv. Nooit zoveel en zo vlug mogelijk presteren. Integendeel: we moeten van tevoren bepalen hoeveel en hoe lang we willen actief zijn in onze dagelijkse taken.
Niet zorgen dat iets ‘kost wat kost' dient afgemaakt, maar wel: stop als het nog leuk is.
Leef niet zoals een ander dat goed vindt maar leef zoals u het zelf juist vindt...
volgens een mild en duidelijk schema leven. Rekening houden met je pijn, maar je er niet door laten domineren.

Pijnstillers.

In verband met pijnstillers raadt Prof.Plaghkie aan de medicatie te nemen volgens een vast schema op precieze tijdstippen.

De pijn de baas.

Tot slot verwees Prof. Plaghkie nogmaals naar het boek van Dr. Frits Winter uit Enschede: " De pijn de baas" waar hijzelf ook mee werkt.
Zijn thesis is nooit te zeggen:"Hoe geraak ik van die pijn af?" maar wel:"Hoe word ik die pijn de baas?".
Na zijn voordracht beantwoorde Prof. Plaghkie een aantal vragen die bij de toehoorders opkwamen o.a. in verband met pijnkliniek, MS patiënten, fysische inspanningen en pijnstillers, waar kan ik terecht om de conditie te bepalen, zin van het houden van een pijndagboek.

Aan de hand van de voordracht van Prof. Plaghkie beseffen we dat ook wij, chronische pijnpatiënten, er best aan doen te bewegen om onze gezondheid en onze gezindheid niet verder achteruit te laten gaan.
Laten we elk voor onszelf, binnen onze mogelijkheden en met respect voor ons eigen lichaam, er iets aan doen en zijn goede raad zoveel mogelijk proberen op te volgen.

--------------------