Getuigenis van een chronisch pijnpatiënt: Mireille en partner Filip (bijeenkomst Hooidonk 15/04/2000)

Het was een namiddag die ieder van de aanwezigen op een moment wel geraakt heeft en we danken Mireille en Filip voor de kaars die ze aan iedere lotgenoot en aanwezige uitdeelden om ze te ontsteken in tijden dat een ‘t LICHTPUNTJE onontbeerlijk is.

De getuigenis die deels bestaat uit een video-opname, is moeilijk om te zetten in tekst. Daarom werd ervoor gekozen om twee belangrijke stukken op te nemen in dit artikel.

Het eerste deel is de huwelijksbelofte van Mireille en Filip. Ze hadden er nooit aan gedacht dat de belofte zo letterlijk zou worden toegepast.

“Ik wil je vrouw/man zijn en samen met jou door het leven gaan.

Met jou hand in de mijne, wil ik van je houden, wil ik je trouw blijven in het alledaagse en het onverwachte.

Ik wil alles met je delen, onze armoede, onze rijkdom, onze pijn en vreugde.

Ik wil van je blijven houden, elke dag een stukje meer, wat er ook gebeuren mag”

Mireille heeft ook een gedicht voorgedragen. Als ze niet kan slapen ‘s nachts, als alles stil is rond haar, als het soms te veel wordt, dan schrijft ze het op.

Dag dokter,

Dag man in je witte jas.

Ja ik zit nog steeds in zak en as.

Ik kom vandaag eens informeren

Hoe mijn toestand nu gaat evolueren.

Fijn, je hebt alles al bekeken

En zal me nu de resultaten laten weten.

Of ik even wil gaan zitten,

Zijn het dan zo’n slechte berichten?

Hebben al die testen het bewezen,

dat ik nooit meer kan genezen?

Hoe vertel ik zoiets aan mijn man,

dat ik nooit meer werken kan?

Dank U, dat ik minder pijn zal lijden,

‘k weet, jij kan de pijn bestrijden.

Dus, met zo’n morfinepompje ingeplant

ben ik zo weer aan de beterhand.

Wat, het kan nog wel even duren!?!?!

Goedkeur van verschillende besturen?

Nee, zolang kan ik echt niet wachten,

de pijn loopt weg met al mijn krachten.

Ja, ik word een beetje stil.

Maar, ik heb een enorme levenswil.

Ik moet dus starten met wat pillen

om tijdelijk de pijn te stillen.

Ik weet, ik mag je altijd bellen

als er zich opnieuw problemen stellen.

Dank U dokter, mijn redder bij nood,

zonder U was ik misschien al dood.

Mireille

Woordje van de voorzitter over deze bijeenkomst:

Ik denk dat Mireille ons een hele goede raad heeft meegegeven, het is weer zo’n zin om te onthouden.

Je hebt recht op een tweede opinie, het is ons lijf, wij moeten of mogen steeds een tweede advies vragen.

Ik wil sluiten met de samenvatting van Annemie:

Afscheid nemen van.

De moed verzamelen om kleine te delen en ook ‘t LICHTPUNTJE (Licht)

Indien ik je dragen kan, indien ik woorden van troost kan spreken, indien ik wist wat er omgaat in je hart. Uren en dagen lang wil ik nabij zijn.

Pijn is een schaduw geworden, een schaduw waar we niet mee kunnen vechten, een deel van mijn geheel. De grens van mijn pijn kan ik niet omarmen.

Vrienden, partners, lotgenoten neem geel en groen van de paasbloemen, de kleur van de zon hiermee vandaan. Door naar mekaars verhaal te luisteren vinden we moed, bemoediging.

Blijf met elkaar praten, hier bij ‘t LICHTPUNTJE en thuis.