Pijn....Lotgenotencontact.....

Een opluchting of een zicht op een pijnlijke toekomst? (Dr. F. Winter)
-------------------------------------------------------

Wat kun je samen doen? Wat is het belang van lotgenotencontact?
Iedereen heeft goede en slechte ervaringen. Er over praten kan helpen.
Je hebt minder klachten als je iets beter te doen hebt.

Cognitieve benadering:
-----------------------
Delen is niet hetzelfde als klagen: volgens het spreekwoord is gedeelde smart, halve smart en gedeelde vreugde dubbele vreugde; leven = lief en leed delen.
Samen zijn we sterk, vergroten het inzicht, vinden we troost en kunnen de dingen beter verwerken.

Pijn, vermoeidheid en angst ..... zijn onzichtbaar, onbegrijpelijk, niet interessant, "pijnlijke" onderwerpen.

Gevoelens zijn niet constant: we hebben goede en slechte dagen. Men ziet ons als het goed gaat en denkt "het valt allemaal wel mee" maar zelf vrezen we een terugval. Het is belangrijk af en toe te "leven" ook als het dan nadien minder goed gaat. We hebben altijd tijd voor een doktersbezoek, maar niet voor een bioscoop.

Pijn veroorzaakt woede, frustratie, agressiviteit, onmacht, onbegrip, vermoeidheid
verdriet: men kan er niet meer tegen, wordt depressief,
accepteer dat depressie een gevolg is van de pijn
pijn en verdriet versterken mekaar,
suicide: pijn alleen maakt niet suïcidaal: pijn is nu,
suïcide hoort bij een onleefbare toekomst.

Hoe meer je hier en nu dingen doet, hoe meer greep je op je leven krijgt.

Communicatie:
--------------
Communicatie = contact.
Problemen zijn vervelend. Doen of die er niet zijn is nog erger.
Bij communicatie is de kwaliteit belangrijker dan de kwantiteit. De kwaliteit bepaalt of de onderlinge band zwakker of sterker wordt.

Communicatie = bindmiddel: ze kan ook zonder woorden.

Communicatie kan functioneel zijn als je zegt wat je voelt, denkt, wilt, wat je behoeften zijn. Ze helpt niet als je zegt wat hoort, wat wordt verwacht, wat je denkt dat de ander wil horen en als je hoopt dat de ander je aanvoelt.

Regels voor een goede communicatie:
- vraag vriendelijk om hulp
- benoem wat de ander goed doet
- meld het ook eens als je je beter voelt
- toon interesse in de ander
- praat regelmatig
- delen is niet hetzelfde als klagen
- accepteer eigen en andere emoties
- zeg wat je wil

Mogelijke reacties van omgeving: - overbezorgd
- sturend, dwingend
- onverschillig
- betrokken, aanmoedigend
Vb. een hond laat altijd zien dat hij blij is, manipuleert zijn baasje, geeft alleen levensvreugde; wij moeten leren kunnen wat een hond kan.

Systeembenadering:
-------------------
Je bent niet alleen. Als 1 persoon in het gezin verandert, moeten de anderen mee veranderen.

Soms reageren we te emotioneel bij crisissen:
wie heeft gelijk? wiens schuld is het dat het misgaat?
We kunnen ons beter afvragen hoe we de problemen oplossen, welke afspraken we kunnen maken zodat we er allemaal beter van worden.

Een kind kiest zijn rol om aandacht te krijgen:
- het oudste kind neemt meer taken en plichten op zich
- het zwarte schaap breekt met het systeem en gaat zijn eigen gang
- de clown neemt de problemen niet ernstig
- het liefste kind denkt dat door lief te zijn alles opgelost is
De rol om te ontspannen, lekker niets te doen, is onderontwikkeld maar wel nodig voor herstel.

De partner kan vervallen in de rol van
- held: = te begrijpend, lost alles op, maakt zich onmisbaar
- achtervolger: "je moet flink zijn, zelf willen" enz...
De juiste houding is die van supporter: hij neemt jou en je pijn serieus en laat je je eigen wedstrijd spelen.

De ideale dokter neemt tijd om te luisteren, informatie te geven, behandelt niet enkel lichaamsdelen.
De ideale patiënt wil niet lastig zijn, blijft altijd vriendelijk, maar houdt zelf de regie in handen.

De omgeving heeft ook steun nodig. Geef ze een belangrijke plaats in je leven.
Communiceer met elkaar, neem beiden je verantwoordelijkheid.
SAMEN GAAT HET STUKKEN BETER!

-------------------------------------------------------------------------------

Vraag: Kan men kinderen belasten met je problemen?
Antw.: Het is moeilijk een beroep te doen op kinderen, maar als kinderen niet worden ingeschakeld worden ze wantrouwig. Ze zien dat er iets mis is.
We kunnen kinderen hulp vragen als het vriendelijk gebeurt en we ze bij alles betrekken.

Vraag: Is er geen gevaar dat kinderen de ouderrol aannemen?
Antw.: Ze zullen afwisselend de ouderrol en de kinderrol aannemen.Kinderen leren accepteren; ze mogen al eens dwars liggen zodat ze het later ook kunnen; ruzie is niet slecht: geen ruzie geeft pas spanningen.

Vraag: Hoe kun je je ouders helpen als je zelf hulpbehoevend bent?
Antw.: Als je niet meer helpt vinden ouders jou verantwoordelijk voor hun problemen. Eerst worden ze boos, later waarderen ze je omdat je het altijd gedaan hebt toen het nog kon.

Vraag: Het is moeilijk anderen te zeggen wat je voelt want dan wordt je zelf
geconfronteerd met je problemen.
Antw.: Als je je bewust bent van wat je voelt en erover praat wordt het eerst moeilijker maar na een tijd kun je er terug beter tegen.
Verwerken wil zeggen de confrontatie aangaan, delen met anderen.Mensen zijn bang voor emoties; samen huilen en samen lachen is heel belangrijk.

Vraag: In groep is het moeilijk anderen te laten doen en zelf grenzen te hebben
Antw.: Wat je doet heeft geen belang, de manier waarop wel: met plezier of tegenzin. Met plezier geeft meer pijn maar ook meer energie; je moet nadien wel rust voorzien. Met tegenzin geeft het slechte pijn en spanningen. Als je meer lef krijgt en leeft voel je je op termijn beter.

-------------------------------------------------------------------------------

Chris.