Partner...in relatie met chronische pijnpatiënt

Hooidonk 17 februari 2001
Door de Heer Verhoelst Fons
 
Onze covoorzitter Leon verwelkomt ons:
We zijn hier vandaag naar hier gekomen met de bedoeling om als partner ook eens iets te horen wat de partner aanbelangt. Het moet niet gemakkelijk zijn om met iemand samen te leven die altijd pijn heeft en daarbij ook psychisch lijdt. Pijnpatiënten hebben slechte dagen, kunnen grillig en agressief zijn, en dit zal dan ook niet altijd zo prettig zijn voor de partner. Toch proberen we allemaal van onze relatie het beste te maken. Dr. Verhoelst kan ons hierover iets vertellen waarmee je hopelijk een hele tijd verder kunt.
Fons Verhoelst is klinisch psycholoog en in het bijzonder gezondheidspsycholoog.Hij is vooral bezig met lichamelijk zieke mensen, maar dan als psycholoog/psychotherapeut. Hij tracht mensen via gesprekken te helpen. Zo wil hij luisteren naar ieders geheim verhaal.
We hebben allemaal dingen meegemaakt in ons leven, die we in de vergetelheid opgeborgen hebben.Hij gebruikt daarvoor het beeld van de rugzak waarmee we rondlopen, waarin we een hele boel opbergen. Als alles goed gaat kun je die rugzak misschien wel dragen. Maar als er tegenslagen komen zoals ziekte, relatieproblemen,... is het wellicht nuttig die rugzak eens open te maken.Zo kunnen we vanuit ons eigen levensverhaal, onder psychotherapeutische begeleiding ontdekken wat ons leven zo moeilijk maakt. Wanneer "het leven" je pijn doet kan het gaan woekeren zodat je fysisch pijn gaat voelen. Vandaar dat het nuttig kan zijn aan die "levenspijn" te werken of er tenminste bewust van te worden. Vele pijnpatiënten zijn door de situatie hyper-gevoelige mensen geworden. Ze hebben het ook dikwijls moeilijk om hun gevoelens te tonen. Sommige van hen moeten nog geholpen worden om gevoelsgeladen hun pijn, hun verdriet, hun machteloosheid uitgesproken te krijgen. Ze moeten ook eens durven kijken wat hen ziek maakt en wat hen pijn doet. Neem je lichaam ernstig maar geef ook plaats aan de gevoelens die in je opkomen. Zo word je misschien krachtiger om je pijn beter aan te kunnen.
Gezond en wel leven bestaat erin dat je, ondanks je kapot lichaam of je perfecte lichaam, met iets bezig bent, dat je voor iets leeft. Dat is persoonlijk en daar moet je zelf aan werken.
Wat is er belangrijker in het proberen "samen-leven" ? Het gaat hier over een partner, de "deelgenoot" van de chronische pijnpatiënt. Het proberen samenleven is deelgenoot zijn, je maakt dat samen mee. In dat samenleven met je partner, en in je gezin, is het een zoeken naar een goede verhouding tussen soms de luisterende en dan weer de vragende persoon te zijn. Laat niet een van beiden de dominante of eisende persoon worden. Zoek een goed evenwicht. Ieder heeft recht op zijn leven in dat samen-zijn. Ieder moet mee kunnen dragen, maar ook uit handen kunnen geven. De chronische pijnpatiënt kan zo door zijn pijn geobsedeerd worden dat hij niet meer vrij staat om andere gevoelens toe te laten. Dan kan het zeer moeilijk worden als de partner dat alleen moet incasseren. Laat de partner niet alles moeten dragen want dat weegt te zwaar door. Tracht te sturen naar een balans die in evenwicht blijft. Een goed contact met een derde persoon kan soms heel nuttig zijn. Velen moeten geholpen worden om hun problemen uit te spreken. Dat gaat geen wonderen doen. Misschien ga je eerst nog ergere pijn voelen, verdriet, machteloosheid, maar je gaat beter leven. Door die uitgesproken gevoelens kom je misschien te weten wie je meer bent dan iemand met pijn alleen.
De kunst van het leven is 'hier te leven', 'nu', maar tegelijk ook plannen durven maken en blijven geloven in de toekomst. Hier en nu leven betekend ook: "Maak het hier en nu gezellig zodat het goed is om te leven. Schep sfeer in je dagelijkse doen!". Ga eens na hoe je dagelijks eet. Gebeurt dat samen gezellig aan tafel? Is er dan sfeer, intimiteit, aandacht voor elkaar? En even dit: als je zicht wil krijgen hoe de kwaliteit is in bed, dan moet je naar de tafelgemeenschap kijken: gezelligheid aan tafel schept intimiteit in bed. Seksualiteit zit bij vele mensen op de een of andere manier in de knoop. Bij pijnpatiënten kan hun lichaam te pijnlijk zijn om tot betrekking te komen, maar dat is niet alleen seks. Seks is van elkaar intimiteit kunnen genieten en de gevoelige plekjes weten te vinden. Elkaar duidelijk maken wat deugd doet. (Over het thema seksualiteit zal F. Verhoelst verder uitweiden op de bijeenkomst van 20 oktober 2001)
Wees echt en eerlijk tegenover elkaar. Tracht te komen tot het afleggen van elkaars masker om zo te ontdekken wie de ander echt voor je is. Je gaat elkaar ontdekken in al het kleine en zeggen:
"Ik heb je door met al je miserie en lichamelijke lasten, maar ik zie je toch graag. We doen samen verder."
Tot slot wenste Fons Verhoelst ons toe dat het van elkaar houden komt tot opnieuw "zorgen voor elkaar", zodat de zieke die vele zorgen nodig heeft ook eens komt tot" zorg dragen voor de ander".
Wij danken Dr. F. Verhoelst voor de mooie namiddag en kijken vol verwachting uit naar 20 oktober.

Lieve