Schouderchirurgie
Arthroscopie van de schouder
Een arthroscopie of kijk-operatie
(foto) van de schouder is een invasieve manier om informatie te verzamelen
en in bepaalde gevallen een behandeling in te stellen voor aandoeningen van
het schouder gewricht.
In principe gebeurd deze ingreep onder een algemene verdoving omdat de operatie
uitgevoerd wordt met de patiënt in zijligging en deze positie kan moeilijk
door een bewuste patiënt langdurig verdragen worden.
Via twee tot drie ingangs poortjes die maximaal enkele millimeter groot zijn,
worden kijk- en werk instrumenten in het schouder gewricht ingebracht. Daardoor
kan het ganse schouder gewricht en de subacromiale bursa volledig bekeken
worden en kunnen bepaalde chirurgische handelingen gesteld worden.
Een arthroscopie van de schouder kan volledig ambulant gebeuren. D.w.z. dat
de patiënt s'morgens in het ziekenhuis binnen komt en s'avonds wanneer
hij voldoende hersteld is van de narcose naar huis kan terug keren.
Endoscopische acromioplastie van de schouder
Een endoscopische acromioplastie (foto)
is een ingreep waarbij de oorzaak van de beklemming van de pezen van de rotator
cuff chirurgisch verwijderd wordt. Dit gebeurd onder de vorm van een kijk-
operatie.
Een arthroscopie of kijk-operatie van de schouder is een invasieve manier
om informatie te verzamelen en in bepaalde gevallen een behandeling in te
stellen voor aandoeningen van het schouder gewricht.
In principe gebeurd deze ingreep onder
een algemene verdoving omdat de operatie uitgevoerd wordt met de patiënt
in zijligging of strandstoelhouding en deze posities moeilijk door een bewuste
patiënt langdurig kunnen verdragen worden.
Via twee tot drie ingangs poortjes die maximaal enkele millimeter groot zijn,
worden kijk- en werk instrumenten in het schouder gewricht ingebracht. Daardoor
kan het ganse schouder gewricht en de subacromiale bursa volledig bekeken
worden en kunnen bepaalde chirurgische handelingen gesteld worden. Voor enkele
goede foto's kan u terucht op de pagina over de schouder arthroscopie.
Een endoscopische acromioplastie van de schouder gebeurd onder de vorm een
opname met 1 overnachting.D.w.z. dat de patiënt s'morgens in het ziekenhuis
binnen komt en de volgende dag wanneer hij voldoende hersteld is van de narcose
naar huis kan. De reden voor deze overnachting is de volgende: na de acromioplastie
wordt een buisjes ter plaatste gelaten om gedurende 24h het overtollige bloed
en vocht te verwijderen.Pas wanneer dit buisje verwijderd is kan de patiënt
naar huis kan terug keren.In principe is dit dus 24h na de opname.
Open acromioplastie van de schouder.
Een open acromioplastie van de schouder is een ingreep waarbij via een kleine
incisie van drie cm en aan de buiten kant van de schouder, de beklemming op
de rotator cuf verwijderd wordt.Hierbij wordt met een fijn zaagje het vooruit
springend gedeelte van het acromion verwijderd zodat de onderliggende pezen
die geklemd zaten vrij komen te liggen en de ontsteking kan genezen.
In principe gebeurt dit via een opname met 1 overnachting in het Ziekenhuis.
Na de ingreep wordt de arm gedurende een tweetal weken in een verband geïmmobiliseerd.
Tijdens deze periode is bewegen van de schouder niet toe gelaten.
Pre-operatieve instructies:
kijk hiervoor naar algemene pre-operatieve instructies voor patiënten
die een schouder ingreep moeten ondergaan.
Post-operatieve instructies:
· de arm wordt postoperatief gedurende 2 weken in een verband geïmmobilsieerd.
· tijdens deze periode is het niet toegelaten de arm te bewegen.
· ijs leggen op de schouder 2-3x20 minuten/d
· pijn stillende medicatie.
· dagelijks aanbrengen van een droge compres of washandje in de oksel
waarbij de arm door een derde lichtje mag opgetild worden.
· vanaf twee weken na de ingereep wordt er gestart met de oefeningen
die de zelfde zijn als na een endoscopische acromioplastie.Hijk hiervoor naar
postoperatieve instructies na een arthroscopie van de schouder met chirurgische
acte vanaf nummer 6)
Belangrijk: de oefeningen mogen slechts twee weken na de ingreep begonnen
worden.In principe is het ook zo dat de patiënten die een open acromioplastie
ondergaan toch trager recuperen dan de patiënten die dezelfde ingreep
op endoscopische wijze ondergaan.
Open sutuur van de rotator cuff
Een open rotator cuff sutuur (foto)
is een ingreep waarbij via een incisie van een viertal cm het defect in de
rotator cuff hersteld wordt. Dit is noodzakelijk om de functie te herstellen
en de pijn die hierdoor veroorzaakt werd te laten verdwijnen.
De ingreep bestaat in feite uit twee gedeelten:
· uitvoeren van een acromioplastie
· hechten van het defect in de rotator cuff.
Meestal slaagt men erin om het defect
volledig te sluiten. Soms is de scheur echter zo groot dat een perfect herstel
niet mogelijk is. In deze gevallen wordt een gedeeltelijke repair uitgevoerd
maar kan zeker nooit een perfect resultaat bekomen worden.
Na de ingreep is het soms beter om de arm in een zeker hoek van de borst af
te immobiliseren om de spanning op de repair te verminderen. Er wordt dan
een abductie apparaat aangelegd dat gedurende zes weken niet mag verwijderd
worden. Dit is echter zeldzaam want meestal kan de arm gewoon naast het lichaam
in een eenvoudig adductieverband geïmmobiliseerd worden.
De immobilisatie duur bedraagt meestal 4 tot 6 weken waarna gestart wordt
met de revalidatie.
Schouderfracturen
Breuken van het schouder gewricht
Deze breuken (foto)
worden vooral gezien bij de ouder wordende patiënt.Het zijn zeer vaak
belangrijke letsels waarbij men op de radiografie vaak meerdere fragmenten
kan onderscheiden en die vaak niet gemakkelijk te behandelen zijn.
De diagnose wordt steeds gemaakt op basis van correct uitgevoerde standaard
radiographie's van de schouder. Goede radiografie's laten u toe om de breuken
in te delen in de zo genaamde Neer classificatie. hieruit blijkt rechtstreeks
de in te stellen behandeling en de prognose.
De behandeling is afhankelijk van de leeftijd van de patiënt en het aantal
stukken dat op de RX kan geteld worden.
In elk geval kan de meerderheid van dit type van fracturen niet-chirurgisch
behandeld worden. In de meeste gevallen beperkt men zich dan tot het aanleggen
van een immobilisatie van de arm en schouder tegen de thorax. Dit gedurende
een viertal weken.
In een aantal gevallen is de verplaatsing van het aantal stukken zo groot
dat een ingreep noodzakelijk is.
Wanneer de chirurg beslist om een ingreep uit te voeren dan wordt meestal
met plaat en schroeven of met andere fixatie technieken een fixatie uitgevoerd.
Meestal wordt na de ingreep de schouder nog gedurende een twee tot vier weken
geïmmobiliseerd om de fragmenten aan mekaar te laten vast groeien. Nadien
start men met de revalidatie.
In een aantal gevallen is de breuk zo ernstig dat men de fragmenten niet meer
aan elkaar kan fixeren. In dat geval is het implanteren van een schouder prothese
aangewezen.
De oefentherapie na een schouder fracuur gebeurt steeds onder de leiding van
een ervaren kinesist. Hierbij wordt in de eerste faze steeds gewerkt op het
herwinnen van de mobiliteit. Pas nadien gaat men over tot de tonificatie van
de spieren.
De revalidatie is langdurig en vraagt meestal een periode van intensief oefenen
gedurende een drietal maanden en soms langer. Niet onfrequent zien we dat
de mobiliteit enigzins blijvende beperkt is en dan vooral in het vlak van
de abductie en de inwendige en uitwendige rotatie van de schouder.
Breuken van het opperarm been
Dit soort letsels treedt bijna steeds op na een val op de bovenarm of op de
uitgestrekte hand. Dit letsel wordt gezien op alle leeftijden. Vooral bij
ouderen zien we frequent multifragmentaire breuken met ernstige verplaatsingen.
Bij kinderen wordt vaak een eenvoudige immobilisatie in een adductieverband
uitgevoerd. Bij volwassenen gaat men sneller over naar een chirurgische therapie
omdat dit de patiënt sneller toelaat om de revalidatie te hervatten.
Bovendien worden na een ingreep ook veel minder as- en rotatie afwijkingen
gezien.
Bijna steeds wordt er een nagel in de schaft van het been aangebracht. Dit
is een elegante techniek waarbij in feite een zeer kleine incisie gemaakt
wordt ter hoogte van de schouder langs de welke de nagel opgeschoven wordt
in het kanaal van het been om op deze wijze de fragmenten te fixeren.
Na de ingreep wordt de arm tijdelijk in een verband gelegd om de wonde goed
te laten genezen. Deze periode neemt meestal een tweetal weken in beslag.
Nadien start men met de revalidatie en oefentherapie.
Prognose:
Bijna steeds is een heling van de breuk binnen de drie maanden te verwachten.
Een goede callus formatie is de regel. men moet zeker bij een conservatieve
behandeling opletten voor een distractie van de breukhaard. Dit leidnt immers
zeer frequent tot een vertraagde consolidatie.
Verwikkelingen:
Humerus schaft fracturen gaan frequent gepaard met een uitval van de nervus
radialis. Dit is de grote hand zenuw die o.a.verantwoordelijk is voor het
opheffen en strekken van de pols en de vingers. Hier geldt de algemene regel
dat spontane recuperatie de regel is. Dit kan wel gemakkelijk drie-tot zes
maanden duren. Bovendien is het belangrijk om een dergelijk letsel duidelijk
vast te stellen bij het begin van de behandeling, omdat het een invloed heeft
op de therapeutische keuze van de chirurg.
De frozen shoulder
Een frozen shoulder is een chronische aandoeningen van het schouder gewricht
gekenmerkt door:
· pijn en
· progressieve verstijving
De oorzaak is meestal niet gekend, maar de klachten kunnen gemakkelijk een
jaar of langer aanslepen, na welke periode meestal een spontaan en min of
meer gedeeltelijk herstel kan optreden.
Bij de meeste patiënten kan men een verloop van de klachten in drie fasen
bemerken. Dit wordt getoond in bijgaande figuur.
Mensen met een frozen schoulder klagen over een pijnlijke bewegings beperking
van de schouder. Tevens is er bijna steeds last wanneer hij s'nachts op de
aangetaste schouder slaapt.
De behandeling is complex maar noodzakelijk omdat het spontane herstel afwachten
te langurig is en de spontane recuperatie in elk geval minder goed is dan
na een adequate therapie.Volgende instructies gelden:
· ontstekings werende medicaties.
· enkele inspuitingen in het gewricht met een cortisone preparaat.
· aangepaste kinesitherapie.
indien geen verbetering dan gaat men over tot:
· mobilisatie onder narcose van de schouder en een endoscopische arthrolyse.Hierbij
wordt tijdens een ingreep waarbij de patiënt onder algemene narcose is,
de verstijfde schouder kapsel uitwendig gescheurden nadien via een kijkoperatie
inwendig los gemaakt.
De preoperatieve instructies zijn dezelfde als voor de andere schouder ingrepen.
De postoperatieve instructies zijn dezelfde als voor een kijkoperatie van
de schouder.
Het is wel belangrijk dat de patiënt binnen de 24h na deze ingreep met
intensieve kinesitherapie begint.Dit om de mobiliteit die tijdens de ingreep
bekomen werd zoveel mogelijk te behouden.
Daarnaast zijn er nog enkele supplementaire technieken om de genezing te bespoedigen:
· infiltratie van de nervus suprascapularis door de dokters van de
pijnkliniek.
· ballonage van de schouder door de chirurg waarbij een hoeveelheid
koud fysiologisch serum in met een cortisone preparaat vermengd in het schouder
gewricht in gespoten wordt.
De prognose is niet onverdeeld gunstig. Meestal is de behandeling langdurig
en is een combinatie van meerdere technieken aangewezen.In elk geval wordt
na een intensieve therapie op korte termijn en duidelijk superieur resultaat
bekomen.
